11 Ocak 2010 Pazartesi

ooff yaaaa yedim kızımı gene...





Naapıcam ben?
Anneler yüreği ağzında yaşar hayatlarının her dakikasını derlerdi, inanmazdım.
Ööleymiş valla.
Bir ağlama sesiyle irkildim.
Meğer televizyondan geliyormuş - mutfaktan.
Tam da aynı anda -hem bebek telsizine hem de Raya'ya kızmıştım.
Bi de kendime tabe... Ağladı kızım gene, duyup da yanına gidene kadar dakikalar geçti belki diye...
İstemiyorum- ağlamasın...
Hiç ağlamasın.
Uyanınca yanında ben olayım hep.
Korkmasın.
Tok olsun hep,
canı acımasın, üşümesın, sıcaktan pişmesin, poposu acımasın, pişik olmasın, hiç hasta olmasın,
hiç üzülmesin...
Hiç...


Ne güzel uyuyor kız.
Sen de kıvrılsana yanına.
Hem uykun var azcık azcık hem de eeen güzel koyun sokulunacak...
missgibi içine çeke çeke, ılık ilık nefesini hissede hissede.
Mmmmmmmmm mmmmmmmmmmmmmmmmm mmmmmm

Nerdeee.
Yarın ofise gidiyoruz.
İlk defa uzun vakit geçirmek üzere...
Keşfe...

Bir liste yapmışım ki, bavula sığmayacağız galiba.


Uyku kokuyor.
gerine gerine uyandı.
Öyle bi geriniyor ki...
3-5 cm uzuyor sanki.
gene gülücükler, sırıtmalar.
Ay ben seni yerim diye seviyorum klolipopumu.
Bu yeme arzusu gerçek ancak!
Yenilesi Leyla.

Afiyet olsun.
Yiyorum.
Azcık da babasına saklıyorum.
Az soona gelir, o da yer kızını.

Banyo sefasında hele, tadına doyum olmaz...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder