Ne çok büyümüş...

Sevgili günlük,
Yine bir cuma günündeyiz.
Cücük kızım şu saniyelerde içeride uyuyor.
Hava yağmurluydu öğleden sonra açtı. Yav yine uyuyodu kız. Ve yine sokaklarda gezemedi.
Ofisin uzunca sayılacak balkonunda kısa süren bi ile bi geri gezmecesi yaptı. Ajans Grafiker arıo. Büsürü iş görüşmesi yaptık. Kızım da bu sırada güzel zamanlamalarla uyanıp meme istedi. Aferim!

Bugün az bağırdı.
Genelde ağzına önlük, tavşan kulağı ve elini sokuyo die mi az gelio sesi acaba?
Ya da anladı "burası bi ofis- sessiz olmalıyım" mı dio...

Dün oturup kızımın doğumundan beri çektiğim ve bastırdığımız (ve " ayyy bunu alablirmiyiiim"lerden geriye elimizde kalan) fotoları bir albüme koymaya başladım.
Ne kadar büyümüş yafuu Lolipop!
Minik bi fareden minik bi cüceye dönüşmesine baktım.
Eskiden bi avuç bişiimiş. (bu fotolar 3. haftasına kadar)
Mememde yatarken zaten karnımdan çıktığı kadarmış.
Şimdi koceman bi bebek. Minik az hareketli şaşkoloz bişiiken şimdi gülen, tekmeler atan, kalkıp oturmaya hatta ayaa kalkmaya çalışan, bağıran, kıkırdayan bi lolipop olmuş.
Ay ne iyi ettim de doğurdum be!

Yarın sabah kalkıp Julia'ya gdiciiiz.
CPR dersimiz var.
Çok korkutucu olmakla beraber çok da önemli. İşallah hiç ihtiyacımız olmaz.

Bi de bu akşam ilk defa kızı evde bırakıp, uzuun bi sokak gezmesi yaparak sinemaya gdices. Eer başarılı olursa ve hala oynamaya devam ediosa AVATAR'ı da seyretmek istiom sinemada.

Bunu dertli bi şeklide yazıorum çünkü geçen postumda yazdığım "umut vaadeden biberonlar" şu anda "çook çok iirenç" bulunuo kızım tarafından...

Zate 2 ay kaldı. Kaşık mamaya gecices. Sabrın sonu selamet.

Bakalım bakalım...